Abstract:
Бұл мақалада келесілер негізгі қайнар көз болып табылады: Олар 1922 жылғы
Орынборда жарық көрген С.Қадырбайдың, Ташкент қаласында басылып шыққан
Ж.Досмұхамедұлының «Қылмыс Заңы» еңбектері, 1959 жылғы Қазақ ССР-інің «Қылмыстық
кодексі» жəне 1997 жылғы Егемендік алғаннан кейін қабылданып, күші жойылған
«Қылмыстық Кодекс» жəне 2014 жылғы қазіргі уақытта заңдық күші бар «Қылмыстық
Кодекс» болып . Қазақстан Республикасының Қылмыстық Кодексінің «Қауіпті жағдайда
қалдыру» деп аталатын 119-бабының түбірі қайдан бастау алғаны мен қоса қайдан шыққаны
жайлы тарихы «Қылмыстық Кодекстер» арасындағы бірізділік пен өзгерістер тарихы əр
қырынан талданатын болады. «Қауіпті жағдайда қалдыру» бойынша жауаптылыққа
тартылатын адамдар қатары мен олардың арнайы немесе жалпы субъект болып танылатыны
ашып жазылады. 2014 жылы алмастырылған шылауға қатысты зерттеулер жүргізілді жəне
енгізілген өзгерістің Қазақстан Республикасының азаматтарының құқықтары мен
бостандықтарының жүзеге асырылуын шектейтін мəселелердің басы көтеріледі. Осы бапқа
сəйкес қылмыстық құқық бұзушылықтың құрамы толық талданып, тəжірибеден мысал
келтіріледі. Аталған мəселеге сəйкес Қазақстан Республикасының Жоғары Сотына ұсыныс
жасалып оның іс жүзінде жүзеге асырылуы талап етіледі. Бұл норманың шетелдік
Қылмыстық заңнамалардағы көрінісі тілге тиек етіледі. Автордың өз субъективтік пікірі
айтылады
